Στα 400 περίπου π.Χ. έζησε ο Σωκράτης. Σπουδαίος Αθηναίος Φιλόσοφος, μεγάλη φυσιογνωμία της εποχής αλλά και διαχρονική μορφή του Ελληνικού και παγκόσμιου πολιτισμού. Η περίφημη Σωκρατική Μέθοδος ήταν η διαλεκτική μέθοδος έρευνας που εξέταζε τις βασικές ηθικές έννοιες.
Στις μέρες μας ζει στην Ελλάδα ένας άλλος Σωκράτης, ο Κόκκαλης. Παράγοντας του αθλητισμού και επί χρόνια πρόεδρος και ιδιοκτήτης της ΠΑΕ Ολυμπιακός. Τα έργα και οι ατάκες του γνωστές. Η περίφημη Σωκρατική –σύγχρονη- σχολή, είναι μία «σχολή» που άφησε το στίγμα της στον ελληνικό κοινωνικό-αθλητικό χώρο και υπάρχουν και αρκετοί μιμητές της. Μιμητές κάποιων από τις ιδεολογίες της τουλάχιστον.
Εμάς θα μας απασχολήσει ο δεύτερος Σωκράτης. Ο σύγχρονος. Και κυρίως οι μιμητές του. Η αλλαγή σελίδας που έγινε στα διοικητικά και ιδιοκτησιακά της ΠΑΕ ΟΣΦΠ αρχές του καλοκαιριού γέμισε με ελπίδες πολλούς. Κυρίως τους φίλους της ομάδας, οι οποίοι έβλεπαν χρόνο με τον χρόνο πως ο Κόκκαλης είχε αρχίσει να εγκαταλείπει με ελαφρά το καράβι. Τέλος οι συνεντεύξεις Τύπου, τέλος τα «χοχοχο» στο πρόσφορο και έτοιμο να «χαχανίσει» στους ρυθμούς του προέδρου δημοσιογραφικό κοινό, τέλος οι ατάκες που έβαζαν φωτιά και έκαναν κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο να αναρωτιέται αν γεννήθηκε σε λάθος χώρα, τέλος η μεταγραφική ενίσχυση της ομάδας, πολύμηνη απουσία στο εξωτερικό και γενικά «τέλος» σε πολλά. Οπότε οι φίλοι των ερυθρόλευκων άρχισαν να χάνουν το όραμα και την ουσία που έδωσε στην φίλαθλη ζωή τους ο Σωκράτης Κόκκαλης. Τουλάχιστον αρκετοί από αυτούς. Επίσης ελπίδες γέμισαν και οι φίλαθλοι ανεξαρτήτου ομάδας ανά την Ελλάδα. Ελπίδες πως αυτό που ζήσανε τα τελευταία 15 χρόνια έπαιρνε ένα τέλος. Τέλος στην καταπάτηση πολλές φορές των θεσμών, τέλος στην «παράγκα» και γενικά τέλος μίας εποχής που έγινε νόμος το «νίκη με κάθε κόστος και τρόπο, ή εμείς ή κανείς».
Ο διάδοχος δεν ήρθε μόνος του. Και κυρίως δεν ήρθε πάνω σε άσπρο άλογο. Ήρθε μαζί με μία νέα ομάδα ανθρώπων οι οποίοι θα συνέχιζαν το έργο του προκατόχου. Αυτοί τώρα θα αναλάβουν να δώσουν ή μάλλον να ανανεώσουν το όραμα και να ρίξουν την κάθε ευθύνη μακριά από την αυλή του διαδόχου και το ανάθεμα οπουδήποτε αλλού, ανεξαρτήτου κόστους και συνέπειας. Μόνο που όταν ο Κόκκαλης έβγαινε πριν από τα ντέρμπι και έλεγε «θα νικήσουμε θα κάνουμε θα ράνουμε, γι αυτό και για κείνο» κάτι ήξερε. Είχε τους λόγους του. Ο Βαγγέλης Μαρινάκης και το επιτελείο του, με εκφραστή την εφημερίδα «Γαύρος» την εβδομάδα που μας πέρασε έδωσαν το στίγμα με ατάκες όπως «ποιο ντέρμπι», «ο εφιάλτης τους, θα τους κάνουμε θα τους δείξουμε, είναι ανύπαρκτοι» κτλ αναφερόμενοι στον αντίπαλο Παναθηναϊκό. Όταν ήρθε η ήττα, αντί οι εμπνευστές της αλαζονείας που διέκρινε το κόκκινο στρατόπεδο όλη την εβδομάδα να «βάλουν την ουρά στα σκέλια» όπως λέει και ο λαός και να αναλωθούν στην αγωνιστική εξέταση της ήττας, ή ακόμα και να μην αναλωθούν σε τίποτα τέλος πάντων, έστησαν ακόμα ένα έργο με πρωταγωνιστή και μπροστάρη τον ιδιοκτήτη της ΠΑΕ. Ένα έργο που το είδαμε μετά το Καυταντζόγλειο, μετά το Χαριλάου, το είδαμε χθες αλλά ειλικρινά δε θέλουμε να το ξαναδούμε γιατί κούρασε. Διότι πολύ απλά δεν γίνεται μία ομάδα να χάνει ένα ντέρμπι στο οποίο προηγήθηκε για 50 λεπτά, με διαιτησία που μοίρασε στα ίσα τα σπόρια και να βγαίνει πάλι να πείσει τους φιλάθλους της –γιατί η υπόλοιπη Ελλάδα μάλλον θα γελούσε αν κρίνουμε από τις αντιδράσεις του κόσμου σε ραδιόφωνα και διαδίκτυο- πως έφταιξε το οτιδήποτε άλλο και κυρίως η διαιτησία για την ήττα.
Δεν μπορούμε να καταλάβουμε γιατί ο κ. Μαρινάκης καθώς και οι εκφραστές του νέου, ανακαινισμένου, κύματος, έχουν καταφύγει σε αυτή τη λύση. Αφού ούτε μπορούν ούτε υπάρχει περίπτωση αν κρίνουμε και από τις προθέσεις των υπολοίπων εταίρων της Λίγκας να ξαναδημιουργηθεί πρόσφορο έδαφος για χτίσιμο νέας παράγκας και επικοινωνιακής πολιτικής ανάλογης της περιόδου 1997-2009. Και αν οι φίλοι του Ολυμπιακού έπρεπε να περάσουν αρκετά χρόνια για να εναντιωθούν στον Σωκράτη Κόκκαλη, σε σχέση με τον κ. Μαρινάκη διακρίνουμε πως ήδη, σιγά σιγά, κάτι αρχίζει και τους ψιλοχαλάει. . Οι ατάκες «ποιο ντέρμπι, η ομαδάρα δε μασάει να πούμε» κοκ, πιο πολύ σε Μάκαρο παραπέμπουν. Διότι μέχρι στιγμής, ούτε την Σωκρατική Μέθοδο φαίνονται ικανοί να αναζητήσουν στην ΠΑΕ, ούτε και να πλησιάσουν έστω κοντά στην σύγχρονη Σωκρατική Σχολή που λέγαμε στην αρχή…
Στις μέρες μας ζει στην Ελλάδα ένας άλλος Σωκράτης, ο Κόκκαλης. Παράγοντας του αθλητισμού και επί χρόνια πρόεδρος και ιδιοκτήτης της ΠΑΕ Ολυμπιακός. Τα έργα και οι ατάκες του γνωστές. Η περίφημη Σωκρατική –σύγχρονη- σχολή, είναι μία «σχολή» που άφησε το στίγμα της στον ελληνικό κοινωνικό-αθλητικό χώρο και υπάρχουν και αρκετοί μιμητές της. Μιμητές κάποιων από τις ιδεολογίες της τουλάχιστον.
Εμάς θα μας απασχολήσει ο δεύτερος Σωκράτης. Ο σύγχρονος. Και κυρίως οι μιμητές του. Η αλλαγή σελίδας που έγινε στα διοικητικά και ιδιοκτησιακά της ΠΑΕ ΟΣΦΠ αρχές του καλοκαιριού γέμισε με ελπίδες πολλούς. Κυρίως τους φίλους της ομάδας, οι οποίοι έβλεπαν χρόνο με τον χρόνο πως ο Κόκκαλης είχε αρχίσει να εγκαταλείπει με ελαφρά το καράβι. Τέλος οι συνεντεύξεις Τύπου, τέλος τα «χοχοχο» στο πρόσφορο και έτοιμο να «χαχανίσει» στους ρυθμούς του προέδρου δημοσιογραφικό κοινό, τέλος οι ατάκες που έβαζαν φωτιά και έκαναν κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο να αναρωτιέται αν γεννήθηκε σε λάθος χώρα, τέλος η μεταγραφική ενίσχυση της ομάδας, πολύμηνη απουσία στο εξωτερικό και γενικά «τέλος» σε πολλά. Οπότε οι φίλοι των ερυθρόλευκων άρχισαν να χάνουν το όραμα και την ουσία που έδωσε στην φίλαθλη ζωή τους ο Σωκράτης Κόκκαλης. Τουλάχιστον αρκετοί από αυτούς. Επίσης ελπίδες γέμισαν και οι φίλαθλοι ανεξαρτήτου ομάδας ανά την Ελλάδα. Ελπίδες πως αυτό που ζήσανε τα τελευταία 15 χρόνια έπαιρνε ένα τέλος. Τέλος στην καταπάτηση πολλές φορές των θεσμών, τέλος στην «παράγκα» και γενικά τέλος μίας εποχής που έγινε νόμος το «νίκη με κάθε κόστος και τρόπο, ή εμείς ή κανείς».
Ο διάδοχος δεν ήρθε μόνος του. Και κυρίως δεν ήρθε πάνω σε άσπρο άλογο. Ήρθε μαζί με μία νέα ομάδα ανθρώπων οι οποίοι θα συνέχιζαν το έργο του προκατόχου. Αυτοί τώρα θα αναλάβουν να δώσουν ή μάλλον να ανανεώσουν το όραμα και να ρίξουν την κάθε ευθύνη μακριά από την αυλή του διαδόχου και το ανάθεμα οπουδήποτε αλλού, ανεξαρτήτου κόστους και συνέπειας. Μόνο που όταν ο Κόκκαλης έβγαινε πριν από τα ντέρμπι και έλεγε «θα νικήσουμε θα κάνουμε θα ράνουμε, γι αυτό και για κείνο» κάτι ήξερε. Είχε τους λόγους του. Ο Βαγγέλης Μαρινάκης και το επιτελείο του, με εκφραστή την εφημερίδα «Γαύρος» την εβδομάδα που μας πέρασε έδωσαν το στίγμα με ατάκες όπως «ποιο ντέρμπι», «ο εφιάλτης τους, θα τους κάνουμε θα τους δείξουμε, είναι ανύπαρκτοι» κτλ αναφερόμενοι στον αντίπαλο Παναθηναϊκό. Όταν ήρθε η ήττα, αντί οι εμπνευστές της αλαζονείας που διέκρινε το κόκκινο στρατόπεδο όλη την εβδομάδα να «βάλουν την ουρά στα σκέλια» όπως λέει και ο λαός και να αναλωθούν στην αγωνιστική εξέταση της ήττας, ή ακόμα και να μην αναλωθούν σε τίποτα τέλος πάντων, έστησαν ακόμα ένα έργο με πρωταγωνιστή και μπροστάρη τον ιδιοκτήτη της ΠΑΕ. Ένα έργο που το είδαμε μετά το Καυταντζόγλειο, μετά το Χαριλάου, το είδαμε χθες αλλά ειλικρινά δε θέλουμε να το ξαναδούμε γιατί κούρασε. Διότι πολύ απλά δεν γίνεται μία ομάδα να χάνει ένα ντέρμπι στο οποίο προηγήθηκε για 50 λεπτά, με διαιτησία που μοίρασε στα ίσα τα σπόρια και να βγαίνει πάλι να πείσει τους φιλάθλους της –γιατί η υπόλοιπη Ελλάδα μάλλον θα γελούσε αν κρίνουμε από τις αντιδράσεις του κόσμου σε ραδιόφωνα και διαδίκτυο- πως έφταιξε το οτιδήποτε άλλο και κυρίως η διαιτησία για την ήττα.
Δεν μπορούμε να καταλάβουμε γιατί ο κ. Μαρινάκης καθώς και οι εκφραστές του νέου, ανακαινισμένου, κύματος, έχουν καταφύγει σε αυτή τη λύση. Αφού ούτε μπορούν ούτε υπάρχει περίπτωση αν κρίνουμε και από τις προθέσεις των υπολοίπων εταίρων της Λίγκας να ξαναδημιουργηθεί πρόσφορο έδαφος για χτίσιμο νέας παράγκας και επικοινωνιακής πολιτικής ανάλογης της περιόδου 1997-2009. Και αν οι φίλοι του Ολυμπιακού έπρεπε να περάσουν αρκετά χρόνια για να εναντιωθούν στον Σωκράτη Κόκκαλη, σε σχέση με τον κ. Μαρινάκη διακρίνουμε πως ήδη, σιγά σιγά, κάτι αρχίζει και τους ψιλοχαλάει. . Οι ατάκες «ποιο ντέρμπι, η ομαδάρα δε μασάει να πούμε» κοκ, πιο πολύ σε Μάκαρο παραπέμπουν. Διότι μέχρι στιγμής, ούτε την Σωκρατική Μέθοδο φαίνονται ικανοί να αναζητήσουν στην ΠΑΕ, ούτε και να πλησιάσουν έστω κοντά στην σύγχρονη Σωκρατική Σχολή που λέγαμε στην αρχή…
Αναρτήσεις
popopo ti foto einai auth.......tha xerasw!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήs...a!!!oust re!!!!!!ouuuuuuuuu