Δεν φτάνει ένας

Ο Παναθηναϊκός ψάχνει έναν στόπερ κλάσης. Καιρό τώρα. Και μάλιστα αυτό το καλοκαίρι προσπαθεί να κλείσει ένα μεγάλο όνομα για την άμυνα του. Οι στόχοι αρκετοί, αλλά οι πράσινοι έχουν έρθει αρκετά κοντά με τον Γκαλάς και τον Κρις. Μάλιστα τα σημερινά και όχι μόνον, ρεπορτάζ αναφέρουν πως θα κλείσει ή ο ένας ή ο άλλος. Ή τέλος πάντων κάποιος άλλος. Αλλά ένας. Πάντως πιστεύουμε πως χρειάζεται πάνω από ένας αμυντικός κλάσης για το Τριφύλλι και πως "ένας κούκος" δύσκολα θα φέρει την άνοιξη όσο καλός κι αν είναι. Υπάρχουν παραδείγματα σχετικά με αυτή την άποψη και μάλιστα παραδείγματα πρόσφατα. Στο πρωτάθλημα μας.

Ένα παράδειγμα είναι ο Ζιλμπέρτο Σίλβα. Θυμηθείτε ότι την πρώτη χρονιά του Ζιλμπέρτο στην Ελλάδα, ο εκ των αρχηγών της Βραζιλίας, δεν έπαιξε πολύ καλά. Βασικά έπαιζε λίγο αγχωμένα. Και αν εξαιρέσουμε τον απαραίτητο χρόνο προσαρμογής παρόλα αυτά ο Ζιλμπέρτο Σίλβα έδινε την εντύπωση πως παίζει στην κόψη του ξυραφιού. Γνώριζε καλά πως εάν η μπάλα περνούσε από αυτόν τότε τα πράγματα θα ήταν πολύ δύσκολα για την πράσινη άμυνα. Φέτος όμως ο Σίλβα έκανε μία από τις καλύτερες σεζόν της καριέρας του. Ήταν ο απόλυτος άρχοντας στο κέντρο του Παναθηναϊκού. Προσέδιδε την ηρεμία στο παιχνίδι των πρασίνων αλλά και όποτε χρειάστηκε "έτρεξε" το αντίπαλο κέντρο και έπνιξε τα ατού του αντιπάλου. Αυτό γιατί είχε δίπλα του τον έμπειρο Κώστα Κατσουράνη, τον εξαιρετικά βελτιωμένο Σιμάο, τον Γιώργο Καραγκούνη όποτε κλήθηκε να παίξει τη θέση αλλά και μία πιο σουλουπωμένη άμυνα με την καθιέρωση του Τζόρβα κάτω από τα γκολπόστ και την άνοδο του Καντέ.

Ένα άλλο παράδειγμα είναι ο Όλαφ Μέλμπεργκ. Ήρθε σαν μεσσίας στο Λιμάνι πέρσι. Όμως η έλλειψη ενός ισάξιου στόπερ δίπλα του, αλλά και αμυντικών μέσων ικανών να προσφέρουν τη σωστή βοήθεια τον "άδειασε" πολλές φορές. Δεν λέμε πως ο Σουηδός είναι ο αλάνθαστος βράχος, όμως η έλλειψη υποστήριξης τον εξέθεσε αρκετές φορές. Έβαλε κι αυτός το χεράκι του με αρκετά λαθάκια όμως καταλήγουμε στον ίδιο παρονομαστή. Εάν η μπάλα έφευγε από τον Μέλμπεργκ, συνήθως "έγραφε"...

Δεν φτάνει ένας "παικταράς" για την άμυνα του Παναθηναϊκού λοιπόν. Και από τη στιγμή που η ομάδα έχει βάλει στο ταμείο της αρκετά λεφτά από την απευθείας είσοδο στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ αλλά και δεν έχει ξοδέψει μέχρι τώρα μήπως θα έπρεπε να έχει κυνηγήσει και γιατί όχι, να έχει κλείσει δύο καλούς αμυντικούς που θα της έδιναν μία μεγάλη ασφάλεια στα μετόπισθεν ενόψη της πολύ δύσκολης χρονιάς; Φανταστείτε το δίδυμο Κρις-Γκαλάς, ή ακόμα και το Γκαλάς-Μπουμσόνγκ. Θα μιλούσαμε για ένα αμυντικό τείχος ικανό να οδηγήσει τον Παναθηναϊκό σε ένα ακόμα πρωτάθλημα, αλλά και να απαλλάξει από το άγχος όλη την ομάδα καθώς δεν ήταν λίγες οι φορές που στην Ευρώπη η αμυντική γραμμή των πρωταθλητών ήταν ο αδύναμος κρίκος της ομάδας. Βλέπε αγώνες με Ατλέτικο, Γαλατά, Σταντάρ αλλά και το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ που σε μία και μόνο φάση που χρειάστηκε οι πράσινοι να "καθαρίσουν" την περιοχή, οι πειραιώτες σκόραραν και έφυγαν νικητές.