Οι αναμνήσεις...

Υπάρχουν στιγμές που κάθε άνθρωπος τις ζει έντονα. Που μένουν χαραγμένες στα αυλάκια της μνήμης μας και κάθε φορά που τις ανασύρουμε και τις αναμοχλεύουμε η συγκίνηση είναι το ηπιότερο αίσθημα που βιώνουμε εκείνη τη στιγμή. Μετά τον απαραίτητο πρόλογο, για να μπείτε στο κλίμα πρέπει να πούμε πως μία τέτοια στιγμή –έντονη- βιώσαμε σήμερα παρατηρώντας το εξώφυλλο της «Εξέδρας». Η ζωή του Μπομπ Κοζώνη σε 4 «κλικ». Το πατρικό…. Οι πρόγονοι…. Το σχολειό…. Ο δήμαρχος Τζιμ… Ναι ο δήμαρχος Τζιμ… Ααααααχ…. Όλα μοιάζουν σα νάτανε χθες…. Σα να μην είναι μακρινά και περασμένα…. Μία στιγμή ανάμνησης βγαλμένη από όμορφες εικόνες του παρελθόντος, όμως τόσο ζωντανές και ζωηρές μέσα μας. Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε άλλο. Απλά δε γίνεται…. Κοιτάξτε τις εικόνες απλά… Εμείς κάπου εδώ σταματάμε γιατί θα πάθουμε ηλεκτροπληξία από τα δάκρυα που πέφτουνε στο keyboard. Ουφ…

Τέλος πάντων... Καλός ο υπερβάλλον ζήλος ρε παιδιά, αλλά το παρακάνατε...

bonus soundtrack: