Πολύ αργά για δάκρυα

Η ατμόσφαιρα στο ντέρμπι του ΟΑΚΑ, ήταν παραπάνω από θερμή. Αυτό είναι γεγονός. Το περιστατικό με την υπάλληλο-σεκιούριτυ του Σταδίου που έπιασε την αναμμένη κροτίδα με το χέρι της, ήταν πολύ άσχημο και ευτυχώς (!) η γυναίκα ήταν τυχερή μέσα στην ατυχία της, αφού τελικά δεν ακρωτηριάστηκε. Το θέμα σήμερα, έχει πάρει μεγάλη έκταση στα Μέσα, όπου φιλοξενούνται και συνεντεύξεις της.

Από και και πέρα όμως κάποια ερωτήματα είναι λογικό να μας δημιουργούνται. Κατά το παρελθόν έχουν καταγραφεί: επιθέσεις σε αποστολές ομάδων με παίκτες τραυματίες, επιθέσεις σε παίκτες εντός αγωνιστικού χώρου αλλά και αποδυτηρίων, καταστροφές και λεηλασίες ολόκληρών πόλεων από εκδρομείς-οπαδούς, σουγιάδες και πέτρες πεταμένα στο γήπεδο και καταγγελίες για πυροβολισμούς (!!!) παικτών κ.ά.

Μήπως εάν τα ΜΜΕ κάθε φορά έδιναν την έκταση που αρμόζει σε τέτοια θέματα και τα έθιγαν στη σωστή τους διάσταση, στην προσπάθεια τους να συγκινήσουν και να αγγίξουν την κοινή γνώμη, συνέβαλαν καλύτερα και αυτά στη καταπολέμηση φαινομένων βίας; Πολλές φορές τέτοιου είδους γεγονότα, θάβονταν κάτω από το χαλάκι, μίας νίκης σε ένα κρίσιμο ματς. Το πόρισμα ήταν συνήθως σχόλια σχετικά με το οτι "αυτά συμβαίνουν" αλλά και ένα γενικό τσουβάλιασμα αποφάσεων και απαγορεύσεων από τις αρχές.

Ας μη γελιόμαστε, το μαχαίρι στο κόκκαλο δεν το βάλατε ποτέ μέχρι τώρα! Τα κροκοδείλια δάκρυα δεν διώχνουν (και) από πάνω σας το μερίδιο ευθύνης που σας αναλογεί.