Σαν ταινία παλιά

Σύνηθες φαινόμενο τα πολλά ονόματα που ακούγονται και γράφονται κάθε τέτοια εποχή, ως στόχοι των ομάδων. Και πιο συγκεκριμένα των Ελληνικών ομάδων. Και ακόμα πιο συγκεκριμένα για τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό.
Αυτό που γίνεται φέτος για τον Ολυμπιακό με τα δεκάδες πρωτοκλασάτα ονόματα -κάποια υπερβολικά, κάποια προσιτά- το ζήσαμε και πριν 2 χρόνια όταν, στο Τριφύλλι τότε, μπαίνανε στη διοίκηση νέα πρόσωπα και όλοι μυρίστηκαν πως θα πέσει χρήμα. Ποιοι μυρίστηκαν όμως περισσότερο; Οι μάνατζερς και οι δημοσιογράφοι. Οι πράσινοι έφεραν πρωτοκλασάτα ονόματα, όπως ο Ζιλμπέρτο Σίλβα και ο Τζιμπρίλ Σισέ. Και ο Ολυμπιακός θα φέρει ονόματα προφανώς. Όμως η υπερβολή έχει και τα όρια της, όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται αυτό.
Αλλά πόσο έγκυρα μπορεί να είναι τα ρεπορτάζ όταν ακούγονται 20 ονόματα και κάθε εφημερίδα διαλέγει (στην τύχη;) να εστιάσει σε ένα. Σαν διαγωνισμός είναι. Λες και εξαρτάται το πόσα φύλλα θα πουλήσει η κάθε εφημερίδα ας πούμε από το ποιοι όνομα έχει στο εξώφυλλο. Ή μήπως εξαρτάται; Άσε που κάθε ρεπορτάζ έχει ως πηγή ξένα Μέσα Ενημέρωσης. "Γράφουν οι Γάλλοι", "Ιταλικές πηγές αναφέρουν", "στην Τουρκία λένε ότι...". Δηλαδή οι Έλληνες δημοσιογράφοι τι κάνουν; Δεν τους ζητήσαμε να μας πούνε κάτι για τη Ρεάλ. Για τον Ολυμπιακό τους ζητάμε. Για Ελληνική ομάδα.