Το αρνάκι που έγινε λύκος!

Ή αλλιώς η μετάλλαξη του Αντώνη. Δεν υπάρχει ποδοσφαιρόφιλος στην Ελλάδα που να μην έχει συνδυάσει τον Αντώνη Νικοπολίδη με κάποια συγκεκριμένα πράγματα, όταν έρχεται στο μυαλό του ο έλληνας πορτιέρο. Υπάρχουν στιγμές και καταστάσεις με τις οποίες ο αρχηγός του Ολυμπιακού είναι ταυτισμένος. Στην πορεία του στα ελληνικά γήπεδα ο Αντώνης Νικοπολίδης έχει περάσει από διάφορα στάδια. Από «σκιά του μεγάλου Γιόζεφ Βάντσικ», από βασικός τερματοφύλακας στο «έπος του 2004», μέχρι ο παίχτης που επιτίθεται σε διαιτητές, φιλάθλους αλλά και συναδέλφους του εντός και εκτός των αγωνιστικών χώρων.

Ο Νικοπολίδης ως βασικός γκολκίπερ του Παναθηναϊκού (1998-2004) έζησε από πρώτο χέρι τα σκληρά χρόνια της Παράγκας. Ποτέ του δεν καταφέρθηκε εναντίον διαιτητών, παραγόντων και ποδοσφαιριστών τότε, και αυτό τον ανέβασε στην εκτίμηση του έλληνα φίλαθλου. Ήταν πάντοτε πράος, συγκεντρωμένος, ο άνθρωπος που θα ηρεμούσε τα πνεύματα όποτε και αν χρειαζόταν. Και σίγουρα αυτός που θα έσβηνε τη φωτιά πριν καν οι φλόγες γίνουν απειλητικές προς πάσα κατεύθυνση. Συμπεριφορά που τον ανέδειξε ως παίχτη αλλά και ως άνθρωπο. 15 χρόνια πέρασε στην Παιανία ο έλληνας τερματοφύλακας και φίλοι μα και «εχθροί» είχαν πάντοτε μία καλή κουβέντα για τον Αντώνη. Οι φίλαθλοι του Παναθηναϊκού αναγνώρισαν την υπομονή και την αποφασιστικότητά του και τον πλαισίωσαν με εμπιστοσύνη, μέχρι το αλησμόνητο «οι οπαδοί μας, μας αγχώνουν ζητώντας επιτακτικά το πρωτάθλημα» (λίγο καιρό μετά τη «Ριζούπολη»).

Έπειτα ήρθε η μεταγραφή του Νικοπολίδη στο σύνδεσμο του Πειραιά. Και σιγά σιγά ο Α. Νικοπολίδης άρχισε να εμφανίζει ένα εντελώς διαφορετικό προφίλ, διαμέτρου αντίθετο με αυτό που τον γνώρισε και τον αγάπησε όλος ο κόσμος. Στην πρώτη του χρονιά φορώντας τα ερυθρόλευκα, δημιουργεί μεγάλο θέμα στο Ξάνθη – Ολυμπιακός, πετάει τα γάντια του στον διαιτητή Μπριάκο και δηλώνει στις κάμερες πως «ο επόπτης είχε δόλο» για ένα γκολ που μέτρησε εναντίον του ΟΣΦΠ. Η φίλαθλη Ελλάδα έπεσε από τα σύννεφα με το ξέσπασμα του Νικοπολίδη σε έναν αγώνα με αντίπαλο την Ξάνθη. Στη συνέχεια ήρθαν και άλλα περιστατικά που από μικρές κηλίδες στην ιστορία του Αντώνη στα γήπεδα, έφτασαν να αμαυρώσουν όλη την πορεία του. Η απόκρουση του πέναλτι του Κονσεισάο στην Τούμπα, και ο προκλητικός τρόπος με τον οποίο ο Νικοπολίδης «στολίζει» για αρκετά δευτερόλεπτα τον πορτογάλο του ΠΑΟΚ. Οι μπουνιές στο ίδιο ματς, στη φυσούσα του γηπέδου, με τον αρχηγό του ΠΑΟΚ σόκαραν το πανελλήνιο, όμως η δράση του αρχηγού των ερυθρολεύκων δε σταματά εκεί. Στο ίδιο γήπεδο πέρσι θα χτυπήσει με κλωτσιά «καράτε κιντ» οπαδό που έχει εισβάλει στον αγωνιστικό χώρο. Και δυστυχώς υπάρχουν κι άλλα. Στον τελικό κυπέλου με την ΑΕΚ, πριν λίγους μήνες, πιστέψαμε πως ο Νικοπολίδης ξεπέρασε κάθε όριο, χειρονομώντας απρεπώς στους φίλους της ΑΕΚ και υβρίζοντάς τους. Και όμως η εξωαγωνιστική δράση του Αντώνη Νικοπολίδη δε σταματά ούτε στον τελικό του περασμένου Μαΐου. Πριν λίγες ημέρες ο Νικοπολίδης, ως πρόεδρος του ΠΣΑΠ πλέον, ασκεί δημόσια κριτική σε παίχτες και προπονητή του Παναθηναϊκού για το γεγονός πως κάποιοι ποδοσφαιριστές των πρασίνων δεν αγωνίζονται στην ομάδα τους και κακώς έχουν θέση στο ρόστερ της Εθνικής ομάδας. Μίας εθνικής ομάδας που ο ίδιος τίμησε με την παρουσία του, συμπληρώνουμε εμείς. Η μετάλλαξη έχει ολοκληρωθεί. Απίστευτο κι όμως αληθινό. Για λόγους που δεν μπορούν να γίνουν αντιληπτοί, το ηθικό παιδί του ελληνικού ποδοσφαίρου έχει μετατραπεί σε έναν στυγνό ΑΝΤΙ-επαγγελματία. Που σε τίποτα δε θυμίζει τον άνθρωπο Νικοπολίδη που όλοι γνωρίζαμε.

Ως πρόεδρος του ΠΣΑΠ δε θα έπρεπε ήδη ο Αντώνης Νικοπολίδης να έχει κάνει μία δημόσια παρέμβαση στήριξης στον συνάδελφό του, Αλέξανδρο Τζόρβα για τα όσα – ΟΠΟΙΑ ΚΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ- διαδραματίστηκαν στο ντέρμπυ; Η λογική, η ιστορία και η μνήμη απαντάει ΝΑΙ. Η μετάλλαξη όμως, ΟΧΙ.