Τι θα γίνει πρόεδρε;

Ένα μήνα τώρα στον Ολυμπιακό ασχολούμαστε με το αν θα αγοραστεί ο Ντάρμπισαιρ και ο Λέτο, για το αν θα καταφέρουν να κλείσουν τον Ντραγκουντίνοβιτς μετά από 7 καλοκαίρια που ακούγεται το όνομά του και αν θα έρθει ή όχι ο Μπόμπο. Στο θέμα των Ματ και Λέτο κάθε μέρα ακούμε οτι είναι σε καλό δρόμο. Στο θέμα του Μπόμπο βγήκε ο πρόεδρος της Μπεσίκτας και "σιχτήρισε" τον Ολυμπιακό, και στο θέμα Ντραγκουντίνοβιτς οι ισπανοί λένε σήμερα "σιγά μην πάει στον ΟΣΦΠ, για να παίρνει λιγότερα χρήματα".

Κατά τα άλλα τα μίλησαν πάλι Χρυσικόπουλος και Τιμούρ και έκαναν τον σχεδιασμό. Και μεθαύριο αρχίζει η προετοιμασία. Και οι φίλοι του Ολυμπιακού Συνδέσμου Πειραιώς έχουν ένα και μόνο ερώτημα να τους καίει. Υπάρχει όραμα κύριοι; Κύριε Κόκκαλη τι έχετε καταφέρει τα τελευταία 13 χρόνια;

Να παίρνετε πρωτάθλημα στην Ελλάδα που δυστυχώς αμφισβητείται; Να υπάρχει το κοινό μυστικό (και όχι μόνο) της παράγκας; Να απολαμβάνουμε τις συνομιλίες του "κοκκαλιάρη" live; Ο Ολυμπιακός και το Αιγάλεω να κερδάνε; Να μην έχει κάνει η ομάδα μία πορεία στην Ευρώπη; Να παίζει κάθε χρόνο στο Τσάμπιονς Λιγκ απευθείας και στη μοναδική περίπτωση που χρειάστηκε να αποκλείσει μία (Κυπριακή) ομάδα σε Αυγουστιάτικο ματς να έχουμε κλάματα; Να διασύρουν τον Ολυμπιακό, η Χέρενφεν, η Μόλντε, η Ρόζεμποργκ και οι τελευταίοι της Γαλλίας; Να χρειάζεται πέναλτυ και ακυρωθέντα γκολ για να κάμψει την αντίσταση των Θρασύβουλων στην έδρα του;

Πιστεύετε κύριοι διοικούντες πως οι εκατοντάδες χιλιάδες φίλοι του Ολυμπιακού ανα την Ελλάδα είναι ευχαριστημένοι με κάτι τέτοιο; Γίνεται τελικά όλοι να είναι υπέρμαχοι του δόγματος "πρώτοι στο χωριό και τελευταίοι στην πόλη"; Και ξαναρωτάμε. Υπάρχει όραμα; Υπάρχει αύριο;

Το άνοιγμα στους επιφανείς Ολυμπιακούς έχει να κάνει με μία ομαλή μετάβαση ή απλά μία τσόντα γιατί τα χρέη κοντεύουν να αγγίξουν τα ποσά επί Κοσκωτά; Ο πειραιώτης κύριοι έχει μάθει να πηγαίνει το πρωί στη δουλειά του, και ένα από τα πράγματα που τον κάνουν να περπατάει με το κεφάλι ψηλά στην λαχαναγορά και στον Δράκο να είναι η μεγάλη του λατρεία για την ομάδα του. Ο Ολυμπιακός του. Ναι , "του". Γιατί η παθολογική σχέση που έχει αναπτύξει με την ομάδα του δεν έχει προηγούμενο.

Και αντί για την περηφάνια του, τώρα τι έχει; 1 μήνα ενασχόλησης των ΜΜΕ με παιχτάκια, έλλειψη οράματος και σχεδίου και απαξίωση της ομάδας απο "εχθρούς" κυρίως σε όλα τα μήκη και πλάτη της χώρας. ΓΙΑΤΙ;

Υπάρχει κάποιος που να μπορεί να δώσει ξανά τη χαμένη πίστη του μέσου ολυμπιακού στην ομάδα του; Ακόμα και οι τελευταίες φιέστες στο Καραϊσκάκη έγιναν θέμα τυπικής διαδικασίας. Και φέτος αν δεν έπαιζε η αποχώρηση του Τζόλε θα γινόταν μεταξύ συγγενών και φίλων.

Ο ΟΣΦΠ δεν είναι τσιφλίκι κανενός, διατυμπανίζει με όλο το πάθος και τη δύναμη της φωνής ο πειραιώτης φίλαθλος. Όμως το αύριο δεν είναι καθόλου ευοίωνο...