ΦΑΚΕΛΟΣ ΑΕΚ

Πριν 5 χρόνια ανέλαβε την ομάδα ο Ντέμης Νικολαϊδης φροντίζοντας η ΑΕΚ να υπαχθεί στο άρθρο 44 (οικονομική εξυγιαντική διαδικασία) και να γίνει ρύθμιση των χρεών της ιστορικής ομάδας. Ήταν τότε που υπήρχε έντονα ο φόβος στα κιτρινόμαυρα στέκια πως η μόνη λύση για να εξυγιανθεί η ομάδα ήταν να πέσει στις χαμηλές κατηγορίες να γίνει ερασιτεχνική και να σβηστούν τα χρέη της. Όπως έγινε με τον ΠΑΣ Γιάννενα ας πούμε.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα απ την αρχή. Ο τότε πρόεδρος, Ντέμης Νικολαϊδης μπήκε με πολύ όρεξη στα διοικητικά της αγαπημένης του ομάδας θέλοντας να προσφέρει τα μέγιστα για να μην κινδυνεύσει περεταίρω η ομάδα. Με αγνή διάθεση και πάθος για την ΑΕΚ ο Ντέμης κατάφερε την μερική οικονομική εξυγίανση της ομάδας καθώς και τη συσπείρωση του κόσμου γύρω από αυτή. Ο πρώτος χρόνος Νικολαϊδη στην προεδρία κάτι παραπάνω από ονειρικός για τους Αεκτσήδες. Ομάδα dream team –έτσι τη βαφτίσανε οι μετέπειτα θεσμοφύλακες του «Ντεμοτεχνείου»- κοσμοπλημμύρα στο Στάδιο και ένας κιτρινόμαυρος άνεμος αλλαγής που φυσούσε από τα παράλια των χαμένων πατρίδων μέχρι τα Νέα Φιλαδέλφεια.

Στη συνέχεια τα πράγματα δεν ήταν τόσο καλά για τον Δικέφαλο. Ή μάλλον ήταν το ίδιο χάλια και ίσως ακόμα χειρότερα. Η οικονομική ισορροπία δεν κράτησε για πολύ, οι παίχτες της ομάδας παντελώς απροστάτευτοι από τα φαλτσοσφυρίγματα που εντελώς τυχαία τα τελευταία χρόνια ευνοούν ΜΟΝΟ μία ομάδα και τσεκουρώνουν όλες τις άλλες, η γκρίνια από την έλλειψη τίτλων μεγάλωνε στον κόσμο και η μιζέρια διάχυτη διαδέχεται άμεσα την αισιοδοξία. Ο πρόεδρος Νικολαϊδης αποκομμένος εντελώς από την οπαδική του ιδιότητα και σκεπτόμενος ως παράγοντας κυνηγάει τον κόσμο της ομάδας ο οποίος όμως προηγουμένως έχει δώσει δικαιώματα με την βίαιη στάση του σε αρκετά γήπεδα της Ελλάδας.

Το λαϊκό έρεισμα πλέον χάνεται και η ΑΕΚ περνάει στη συνείδηση του μέσου έλληνα φιλάθλου ως μία ακόμη ομάδα, μετά τον ΠΑΟΚ και τον ΟΣΦΠ, της οποίας χαριστήκαν τα χρέη και έτυχε ευνοϊκής μεταχείρισης από το ελληνικό κράτος. Και είμαστε πλέον 5 χρόνια μετά με την ΑΕΚ να περνάει ίσως χειρότερη οικονομική κρίση, η διοικητική ανυπαρξία να συνεχίζεται και η ομάδα να ενισχύεται με παίχτες αμφιβόλου αξίας. Το τελευταίο ¨μπαμ¨ ήταν προσέγγιση από τους διοικούντες προς τους παίχτες και η πρόταση να παίξουν με τα λεφτά του 1 χρόνου για 2 σεζόν («παίρνεις 300 χιλιάρικα το χρόνο; Παίξε με αυτά τα λεφτά για 2 χρόνια»!!!).

Το χορτάρι διερωτάται, μήπως τελικά η ΑΕΚ έπρεπε να υποβιβαστεί για να ξεκινήσει μία καθόλα νόμιμη διαδικασία εξυγίανσης; Μήπως 3-4 χρόνια στις μικρές κατηγορίες ήταν προτιμότερα για να περπατάει ο αεκτσής με το κεφάλι ψηλά; Και η ομάδα να είναι «καθαρή»; Και στη χειρότερη περίπτωση μιλάμε πως φέτος η ΑΕΚ θα ανέβαινε πάλι στη Σούπερ Λίγκα. Στη χειρότερη περίπτωση ξαναλέμε, φέτος. Με την οριστικοποίηση της ανόδου η ΑΕΚ θα έκοβε 50.000 διαρκείας κύριοι. Και είμαστε κάτι παραπάνω από σίγουροι πως θα βρίσκονταν στο διάστημα αυτό άνθρωποι που πονάνε και αγαπάνε την ομάδα να τη χτίσουν απ την αρχή. Αποτάσσοντας μία για πάντα τις μουρμούρες και τις σκιές πάνω από το όνομα της ομάδας. Δε θα πέθαινε η ΑΕΚ, θα αναγεννιόταν μέσα από τις στάχτες της. Εξάλλου «η ΑΕΚ είναι ιδέα, και αι ιδέαι δεν αποθνήσκουν» όπως έχει πει και ο Πατριάρχης.