Πίσω ολοταχώς

Πισωγύρισμα είναι η λέξη που ταιριάζει καλύτερα στα Παναθηναϊκά δρώμενα. Και αυτό διότι εκτός από τη διάλυση μίας πετυχημένης διοίκησης, φαίνεται πως πέφτουν στο κενό και οι προσπάθειες και τα έργα των τελευταίων δύο ετών. Η αρχή έγινε με την απομάκρυνση του Ν. Πατέρα από την προεδρία. Ενός ανθρώπου που έμαθε καλά "τη δουλειά" την εκτέλεσε τέλεια και είχε και αποτελέσματα. Στη θέση του επιλέχτηκαν άνθρωποι που μέρα με τη μέρα αποδεικνύονται εντελώς άσχετοι με το αντικείμενο και με ρόλο διακοσμητικό. Και για να μη σταθούμε στις φήμες πως στο παρασκήνιο κινδυνεύει να καταργηθεί το "50-50" ας μιλήσουμε για αγωνιστικά θέματα.

Ο Νίκος Νιόπλιας ζήτησε δύο παίκτες στην άμυνα. Τον Μπορντόν και τον Γκαλάς. Με τρίτη επιλογή τον Κρις και κάπου πιο πίσω τον Μπουμσόνγκ. Αυτός που αποκτήθηκε ήταν η τέταρτη επιλογή του προπονητή και κανείς άλλος. Στη συνέχεια ο προπονητής των πρασίνων ζήτησε έναν περιφερειακό επιθετικό, τον Κριστιάν Νέμεθ της Λίβερπουλ που πέρσι αγωνίστηκε ως δανεικός στην ΑΕΚ. Μετά από πολλές ημέρες επιμονής των διοικούντων του ΠΑΟ για να πάρουν ως δανεικό τον παίκτη, ο Ούγγρος φέρεται να καταλήγει με συνοπτικές διαδικασίες στον Ολυμπιακό! Διπλό το πλήγμα αν γίνει κάτι τέτοιο καθώς χάνεται ένας στόχος και ταυτόχρονα δυναμώνει ο αντίπαλος. Πρέπει να τον ρώτησαν τον Νιόπλια, ποιους παίκτες θέλει, για να ΜΗΝ τους πάρουνε! Δεν εξηγείται αλλιώς.

Πέρσι και πρόπερσι ο Παναθηναϊκός ακολούθησε την απλή συνταγή που λέει πως "παίρνεις ότι πληρώνεις". Και αν την πρώτη χρονιά οι πράσινοι δεν κατέκτησαν κάτι, έθεσε γερές βάσεις για να πάρουν το νταμπλ την επομένη και ποιος ξέρει τι θα ακολουθούσε αν συνεχιζόταν αυτή η πολιτική. Φέτος βλέπουμε πως ο Παναθηναϊκός ξαναγυρνά στη λογική των ελεύθερων παικτών, των ταλέντων και γενικά της "οικονομίας"! Το θέμα όμως, όπως γράψαμε είναι πως αν και την πρώτη χρονιά της πολυμετοχικότητας ο Παναθηναϊκός δεν κατέκτησε τίτλο έχοντας ξοδέψει πάνω από 20 εκ. ευρώ, την δεύτερη χρονιά δεν πτοήθηκε και ξόδεψε άλλα σχεδόν τόσα για να φτάσει στους στόχους του.