Γεια σου χορτάρι. Παναθηναϊκός είμαι και θέλω να σας πω λίγα λόγια για το χθεσινό παιχνίδι. Χθες κατά τη γνώμη μου ο Παναθηναϊκός έπαιξε καλό ποδόσφαιρο. Ή τουλάχιστον προσπάθησε να παίξει αφού η αντίπαλη ομάδα δεν τον άφηνε τόσο με τα πολύ σκληρά μαρκαρίσματα που έκαναν αλλά και ότι παίζανε όλοι πίσω απο τη σέντρα. Λογικό αυτό βέβαια να συμβαίνει από μια μεριά για μια μικρή ομάδα όταν αντιμετωπίζει τον Παναθηναϊκό. Ακούω και διαβάζω κάποιους δημοσιογράφους που πάνε να βγάλουν με το ζόρι τον Παναθηναϊκό ότι δεν παίζει ωραίο ποδόσφαιρο και ότι έχει προβλήματα ανάπτυξης και λοιπές β*****ες. Δε λένε όμως ότι και με Ξάνθη και χθες είχαμε να αντιμετωπίσουμε ομάδες που αμύνονταν μαζικά κάτω απ’ τη σέντρα..Έτσι πως να παίξεις ποδόσφαιρο..Με Εργοτέλη που έπαιζε ανοιχτά και μπράβο του και κυνήγησε το παιχνίδι όπως έκανε και με τον Ολυμπιακό δηλαδή και του έριξε πέντε μπαλάκια, εμείς ρίξαμε τρία.
Ο Τεν Κάτε έλεγε συνεχώς στους παίχτες να παίξουν τη μπάλα με τη μία και κάτω και όχι με γιόμες. Το 'χουμε ακούσει πολλές φορές εξάλλου αυτό φέτος, αλλά κανείς δεν το λέει. Και φαίνεται οτι οι παίχτες αρχίζουν να πιάνουν τη φιλοσοφία του Ολλανδού αφού από τα σεντερμπάκ μέχρι και τους επιθετικούς φάνηκε η διάθεση να παίξουν ήρεμα και σωστά τη μπάλα κάτω και με υπομονή. Αλλά αυτό και για να τελειώνω που είδα και ένιωσα εγω χθες ήταν ότι έβλεπα μία ομάδα οικογένεια μεσα στο γήπεδο. Κανείς δεν έκανε του κεφαλιού του. Υπήρχε μια πειθαρχεία στην ομάδα και αυτό φαινόταν έκει που ζόριζαν τα πράγματα και ψάχναμε το γκολ οπως στα τελευταία λεπτα του πρώτου ημιχρόνου όπου οι παίχτες ήταν συγκεντρωμένοι και δεν θόλωναν. Σε αυτο συνέβαλαν πιστεύω και οι δυο νέοι παίχτες στην άμυνα ο Μαρίνος και ο Μπιάρσμιρ οι οποίοι ήταν η μέρα από τη νύχτα από τους Βύντρα και Μουν που βλέπαμε μέχρι τώρα. Επίσης στην επίθεση φάνηκε ότι ο Νίνης μπορεί να συνεργαστεί καλά με τον Λέτο και τον Σισσέ και να κάνουν παππάδες.
Τέλος, θέλω να πω ότι είμαι αισιόδοξος για τη φετινή χρονιά και ότι πρέπει εμείς οι φίλοι του ΠΑΟ να σταθούμε όσο μπορούμε κοντά στην ομάδα και να την πιστέψουμε. Ξέρω πως είναι δύσκολο μετά από αρκετά χρόνια χωρίς τίτλους όμως πρέπει να γίνει. Και επειδή δεν γίνεται μία ομάδα να πάει αήττητη μέχρι τέλους, κάπου θα ρθει κι η στραβή, εκεί κυρίως πρέπει να δείξουμε τη στήριξη και την πίστη μας περισσότερο. Εξάλλου δεν υπάρχει ομάδα που να παίρνει πρωτάθλημα χωρίς να κάνει 2-3 γκέλες.
Ο Τεν Κάτε έλεγε συνεχώς στους παίχτες να παίξουν τη μπάλα με τη μία και κάτω και όχι με γιόμες. Το 'χουμε ακούσει πολλές φορές εξάλλου αυτό φέτος, αλλά κανείς δεν το λέει. Και φαίνεται οτι οι παίχτες αρχίζουν να πιάνουν τη φιλοσοφία του Ολλανδού αφού από τα σεντερμπάκ μέχρι και τους επιθετικούς φάνηκε η διάθεση να παίξουν ήρεμα και σωστά τη μπάλα κάτω και με υπομονή. Αλλά αυτό και για να τελειώνω που είδα και ένιωσα εγω χθες ήταν ότι έβλεπα μία ομάδα οικογένεια μεσα στο γήπεδο. Κανείς δεν έκανε του κεφαλιού του. Υπήρχε μια πειθαρχεία στην ομάδα και αυτό φαινόταν έκει που ζόριζαν τα πράγματα και ψάχναμε το γκολ οπως στα τελευταία λεπτα του πρώτου ημιχρόνου όπου οι παίχτες ήταν συγκεντρωμένοι και δεν θόλωναν. Σε αυτο συνέβαλαν πιστεύω και οι δυο νέοι παίχτες στην άμυνα ο Μαρίνος και ο Μπιάρσμιρ οι οποίοι ήταν η μέρα από τη νύχτα από τους Βύντρα και Μουν που βλέπαμε μέχρι τώρα. Επίσης στην επίθεση φάνηκε ότι ο Νίνης μπορεί να συνεργαστεί καλά με τον Λέτο και τον Σισσέ και να κάνουν παππάδες.
Τέλος, θέλω να πω ότι είμαι αισιόδοξος για τη φετινή χρονιά και ότι πρέπει εμείς οι φίλοι του ΠΑΟ να σταθούμε όσο μπορούμε κοντά στην ομάδα και να την πιστέψουμε. Ξέρω πως είναι δύσκολο μετά από αρκετά χρόνια χωρίς τίτλους όμως πρέπει να γίνει. Και επειδή δεν γίνεται μία ομάδα να πάει αήττητη μέχρι τέλους, κάπου θα ρθει κι η στραβή, εκεί κυρίως πρέπει να δείξουμε τη στήριξη και την πίστη μας περισσότερο. Εξάλλου δεν υπάρχει ομάδα που να παίρνει πρωτάθλημα χωρίς να κάνει 2-3 γκέλες.
Φίλε αναγνώστη, εχθές όπως καταλαβαίνεις δεν γινόταν να ανέβει το κείμενό σου. Το κάναμε όμως σήμερα.
Αναρτήσεις
