Η ΠΡΩΤΗ ΓΕΥΣΗ

Παρακολουθώντας τα πρώτα φιλικά των 2 αιωνίων το χορτάρι βγάζει τα πρώτα –έστω και πρώιμα- συμπεράσματα για την εικόνα των δύο ομάδων και την ετοιμότητα στην οποία βρίσκονται ενόψει των προκριματικών για το Τσάμπιονς Λιγκ.

Ολυμπιακός: Ξεκούραστος, ορεξάτος και επιθετικός. Λίγοι οι νέοι παίχτες στον Ολυμπιακό και ουσιαστικά η ομάδα συνεχίζει από κει που σταμάτησε τον Μάιο. Οι όποιες ελλείψεις λόγω αποχώρησης παιχτών και οι αδυναμίες σε κάποιες θέσεις καλύπτονται μέχρι στιγμής από τα θετικά δείγματα των πιτσιρικάδων. Πρόβλημα στην άμυνα καθώς ο Αβραάμ Παπαδόπουλος δείχνει εκτός τόπου και χρόνου και ο Μέλμπεργκ δεν έχει εγκλιματιστεί ακόμα, αλλά και στην επίθεση αφού Ντιόγκο και Ντέρμπισιρ είναι σχετικά ακίνδυνοι και ο Γκαλέτι απουσιάζει λόγω τραυματισμού. Έτσι όλο το επιθετικό βάρος πέφτει στους χαφ αλλά και στον Μήτρογλου που εντυπωσιάζει με τα τελειώματά του για την ώρα. Αυτό που καίει τους πειραιώτες αυτή τη στιγμή είναι η πρόκριση στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Ο Ολυμπιακός πρέπει να παίξει καλή μπάλα ΤΩΡΑ . Αλλιώς θα υπάρξει πρόβλημα. Και προφανώς η πρόσληψη του Τιμούρ Κετσπάγια στόχευε ακριβώς εκεί.

Παναθηναϊκός: Κουρασμένος, ασύνδετος, χωρίς πλάνο. Αρκετοί είναι οι νέοι παίχτες στο τριφύλλι, οι περισσότεροι ενδεκαδάτοι. Ή τουλάχιστον ως τέτοιοι λογίζονται. Όσο κι αν προσπαθήσαμε να δούμε με προσοχή και κριτική ματιά τα πρώτα φιλικά παιχνίδια των πρασίνων, η εικόνα ήταν πολύ κουραστική. Δύο οι πιθανοί λόγοι . Καταρχήν, «γνωρίζοντας» τον προπονητή Τεν Κάτε καθώς διανύει το δεύτερο έτος στην ομάδα, λαμβάνουμε υπόψη μας την εξαντλητική προετοιμασία που συνηθίζει να κάνει ρίχνοντας όλο το βάρος στη φυσική κατάσταση και λιγότερο στο τεχνικό κομμάτι της προπόνησης. Κατά δεύτερον, τα νέα αποκτήματα του τριφυλλιού, 5 τον αριθμό, βρέθηκαν για πρώτη φορά στην ίδια ενδεκάδα για μία μόλις φορά. Πέρα από αυτό όμως, ο ΠΑΟ εκτός από τα γνωστά του προβλήματα στην άμυνα παρουσιάζει ίσως ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα στην ανάπτυξη. Δύσκολα οι επιθετικοί του έχουν «καθαρές» ευκαιρίες για γκολ. Η απουσία του Καραγκούνη στα δύο τελευταία φιλικά ανάγκασε τον Παναθηναϊκό να αναπτύσσεται μόνο από τα άκρα. Παρόλα αυτά στο τριφύλλι δεν υπάρχει ούτε ένας παίχτης που να δηλώνει κεντρικός επιθετικός χαφ και μόνο (αφού και ο Σίλβα Κλέιτον μάλλον θα αποτελέσει παρελθόν)! Και αν δεν αποκτηθεί τέτοιος παίχτης ίσως δούμε το ίδιο στυλ παιχνιδιού με πέρσι. Και για να χαριτολογήσουμε και λίγο, σε αυτή τη περίπτωση είναι πιθανόν ο Λέτο να αποκτήσει ψυχολογικά προβλήματα σε λίγους μήνες με την αργή και υπομονετική ανάπτυξη των πρασίνων.

Πάντως σε μία αναδρομή του τρόπου παιχνιδιού των δύο ομάδων τα 2-3 τελευταία χρόνια, ένα πράγμα παρατηρούμε. Παρά τις πολλές αλλαγές προπονητών αλλά και παιχτών, οι δύο ομάδες έχουν ένα συγκεκριμένο και χαρακτηριστικό τρόπο παιχνιδιού η κάθε μία. Από τη μία, ο επιθετικός Ολυμπιακός αλλά και μονότονος στο στυλ του που αν δεν του βγει το ματς δε γνωρίζει άλλους τρόπους αντίδρασης και απ την άλλη ο Παναθηναϊκός. Ο ΠΑΟ των γνωστών δεκαπεντάλεπτων ξεσπασμάτων, της αμυντικής αστάθειας και της υποτίμησης των μικρομεσαίων αντιπάλων. Ακόμα και σε ντέρμπυ που είδαμε τον ΠΑΟ να «πατάει» τους αντιπάλους του, αυτό δε μετουσιώθηκε ποτέ σε μία μεγάλης έκτασης νίκη. Είναι φανερό λοιπόν πως υπάρχει διαφορά αγωνιστικής νοοτροπίας στα δύο στρατόπεδα. Οι λόγοι;; Μεγάλη κουβέντα και θα την κάνουμε...