Είναι σίγουρο;…

Πολλές φορές, ίσως τις περισσότερες, λένε πως το προφανές και το αυτονόητο είναι μπροστά στα μάτια μας, αλλά δεν το βλέπουμε. Ή ψάχνουμε κάτι άλλο. Πάμε στην περίπτωση πώλησης (όπου πώληση, βάλτε ο,τι επιθυμείτε, «χαρίζει» «πουλάει» «μεταβιβάζει», απλά για τη συντομία και την ευκολία της κουβέντας, ας λέμε πώληση), της ΠΑΕ ΠΑΟ.

Μάλλον ας πάμε πρώτα στην αντίστοιχη της ΠΑΕ Ολυμπιακός, που θα μας βοηθήσει τα μέγιστα. Όταν λέγεσαι Κόκκαλης ή Βαρδινογιάννης και επιθυμείς ξεκάθαρα να πουλήσεις (χαρίσεις, μεταβιβάσεις κτλ, μην τα ξαναλέμε) την ΠΑΕ της οποίας είσαι μεγαλομέτοχος, όλα είναι εύκολα. Στην περίπτωση λοιπόν του Σωκράτη Κόκκαλη, ήταν φανερό πως από τα τέλη της προηγούμενης σεζόν είχε ξεκαθαρίσει προς όλους, πως η ΠΑΕ Ολυμπιακός πωλείται. Με τα χρέη της, με το γήπεδό της, με τα όλα της. Υποψήφιοι αγοραστές από την «εγχώρια» αγορά, πολλοί. Και πόσοι ακόμα που δε θα μάθουμε ποτέ. Και πόσοι «ξένοι» που δε θα μάθουμε ποτέ. Όταν πουλάς ένα «μαγαζί γωνία» όπως ο ΟΣΦΠ ή ο ΠΑΟ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ περίπτωση α μη βρεθεί υποψήφιος αγοραστής. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ περίπτωση να μην πουληθεί. Με τους απαραίτητους οικονομικούς/διαχειριστικούς ελέγχους, με τα απαραίτητα παζάρια με την απαραίτητη καλή θέληση των δύο πλευρών, το deal θα γίνει. Όπως και έγινε. Στον Ολυμπιακό.

Στην περίπτωση όμως της ΠΑΕ Παναθηναϊκός συμβαίνουν περίεργα πράγματα. Πρώτα απ’ όλα δεν αρνούμαστε πως η πιάτσα βουίζει ότι οι Πατέρας και Βγενόπουλος έχουν κάτι στα σκαριά. Ότι δηλαδή ετοιμάζουν τις τελευταίες κινήσεις για να πάρουν την ΠΑΕ Παναθηναϊκός. Και δεν θα είναι μόνοι τους σε όλο αυτό το εγχείρημα. Όμως ας επιστρέψουμε στο τι συμβαίνει και όχι στο τι μπορεί να συμβεί στο μέλλον.

Όταν λοιπόν είσαι η οικογένεια Βαρδινογιάννη και έχεις αποφασίσει (;) να μεταβιβάσεις το πλειοψηφικό πακέτο των μετοχών της ΠΑΕ, πόσα άραγε είναι τα εμπόδια που πρέπει να ξεπεραστούν; Ειδικά όταν η πλευρά του πωλητή θέλει να «χαρίσει», όχι απλώς να πουλήσει! Η απλή σκέψη και η λογική απάντηση είναι μία και μόνο: Κανένα εμπόδιο, έλα ποιος τη θέλει μωρέ, ο τάδε; Ωραία ρείχτε λεφτά και πάρτε τη. Σωστά; Ε ναι, σωστά. Και όπως και στην περίπτωση του ΟΣΦΠ έτσι και εδώ αναρίθμητοι θα ήταν οι ενδιαφερόμενοι. Εντός και εκτός συνόρων. Όπως και έγινε. Βέβαια από τις δεκάδες των πρώην ¨ΠΕΚιτών¨ έμειναν μία δεκάδα περίπου ανθρώπων πρόθυμων να αναλάβουν τον Παναθηναϊκό. Οι περισσότεροι όπως μάθαμε και όπως δήλωσαν άλλωστε δεν πείστηκαν από τις υγειές και τίμιες προθέσεις της πλευράς Βαρδινογιάννη… Επίσης η οικογένεια Γιαννκόπουλου αρνήθηκε να πάρει την ΠΑΕ λόγω …φόρτου εργασίας. Ο Βγενόπουλος για την ώρα κάνει πίσω και ο Πατέρας κάθεται σε αναμμένα κάρβουνα. Καθώς όπως λένε οι φήμες, διαθέτει και με το παραπάνω το κεφάλαιο για την αγορά του πακέτου των μετοχών του Βαρδινογιάννη αλλά για κάποιο λόγο δεν έχει κάνει ακόμα κίνηση. Μόνος του. Με το να ψάχνουμε το πώς και το γιατί δεν προχωρά το deal με τους συγκεκριμένους προαναφερόμενους μετόχους δεν έχει ουσία και θα βρούμε άκρη. Μέχρι τις επόμενες κινήσεις τους. Όμως για μια στιγμή. Μιλάμε για την ΠΑΕ ΠΑΟ. Μία ομάδα που ανήκει στην ευρωπαϊκή ελίτ και μάλιστα αν είχε προχωρήσει το σχέδιο για το top-18 πρωτάθλημα ομάδων Ευρώπης πριν από δέκα περίπου χρόνια ίσως να μην αγωνιζόταν καν στη Σούπερ Λίγκα. Μία ΠΑΕ οικονομικά εύρωστη. Χωρίς χρέη. Με έναν ιδιοκτήτη αποφασισμένο να μεταβιβάσει τις μετοχές του. Σωστά; Ε ναι, σωστά. Όλα αυτά ισχύουν. Και που είναι οι υποψήφιοι αγοραστές; Για τον Παναθηναϊκό μιλάμε ρε παιδιά, όχι για την Κάτω Ραχούλα.

Βέβαια εκτός από τους ΠΕΚίτες που έκαναν πίσω τότε, τον Μάιο του 2008, υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι που δεν έχουν πειστεί ακόμα για τις προθέσεις της πλευράς Βαρδινογιάννη. Υπάρχει η άποψη που λέει πως καμία πρόθεση και περίπτωση πώλησης δεν υπάρχει και πως η πλευρά Βαρδινογιάννη με συμμάχους τους αδερφούς Γιαννακόπουλους, προσπαθεί να βγει από μία κρίση. Ποια κρίση; Τις καθολικής αμφισβήτησης του κόσμου του Παναθηναϊκού προς το πρόσωπό της. Πως θα το πετύχει αυτό; Με το να ξεμπροστιάσει οποιονδήποτε ενδιαφερόμενο, να απωθήσει οποιονδήποτε αγοραστή και στο τέλος ως «μοναδική εγγυήτρια δύναμη» να επανέλθει δριμύτερη χωρίς να υπάρχει πλέον περιθώριο για αμφισβήτηση αφού «ρε παιδιά, κανείς δεν αγοράζει»… Όταν χαρίζεις το πλειοψηφικό πακέτο των μετοχών της ΠΑΕ Παναθηναϊκός ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ να μην βρεθεί κάποιος να το πάρει. Είτε λέγεται Γιαννακόπουλος, είτε λέγεται Βγενόπουλος είτε λέγεται …Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ! Πραγματικά δεν υπάρχει.

Εκτός βέβαια αν δεν πωλείται, ούτε μεταβιβάζεται επί της ουσίας η ΠΑΕ. Εκτός δηλαδή αν ακόμα και στα δύο χρόνια πολυμετοχικότητας, ο πόλεμος της πλευράς Βαρδινογιάννη μέσω των ΜΜΕ της, καθώς και της πλευράς Γιαννακόπουλου μέσω των δικών της ΜΜΕ πολεμάνε με μανία οτιδήποτε καινούριο πάει να «σκάσει μύτη». Εκτός δηλαδή αν η πιθανότητα μεταβίβασης της ΠΑΕ Παναθηναϊκός σαμποτάρεται διαρκώς από ανθρώπους μέσα από την ομάδα. Εκτός βέβαια και αν υπάρχουν και άλλα πράγματα οικονομικής φύσεως που δεν γνωρίζουμε. Αλλά για μια στιγμή. Αν υπάρχει κάτι που σίγουρα δεν έχει η ΠΑΕ ΠΑΟ, αυτά είναι χρέη, έτσι δεν είναι; Τότε ποιος ο λόγος που εκτός από τους γνωστούς, υπάρχουν τόσοι και τόσοι εφοπλιστές και επιχειρηματίες που έχουν κάνει πίσω; Με τελευταίο παράδειγμα τον Αδαμάντιο Πολέμη. Που δεν θέλησε να βγει μπροστά και να τρέξει το πλοίο. Η αλήθεια και αυτό που τουλάχιστον φαίνεται με «γυμνό μάτι» είναι πως έχει στηθεί ένας ολόκληρος μηχανισμός που καταφέρνει πάντοτε να δημιουργεί ανατροπές και αναταράξεις στα εσωτερικά του Παναθηναϊκού. Όπως το ανέκδοτο με τα καζάνια στην κόλαση. Που το μοναδικό καζάνι χωρίς επιτήρηση ήταν το ελληνικό. Διότι κατά τον «έξω από δώ» οι έλληνες δεν χρειάζονται επιτήρηση. Όποιος άξιος προσπαθήσει και καταφέρει να σηκώσει κεφάλι, οι υπόλοιποι τον τραβάνε αμέσως κάτω πριν καταφέρει να φύγει!

Γι αυτό ξαναρωτάμε, είναι σίγουρο πως πωλείται η ΠΑΕ Παναθηναϊκός; Σοβαρά τώρα.