Μέρες ‘97

Το αν ο διάδοχος είναι «άξιος» είναι μία εκτίμηση που συνήθως γίνεται μετά από αρκετό καιρό. Για όποιο είδος διαδόχου κι αν μιλάμε. Στην περίπτωση του Ολυμπιακού και του διαδόχου του Σ. Κόκκαλη, αυτό που σίγουρα μπορούμε να δούμε είναι πως βαδίζει πιστά στα χνάρια του προκατόχου. Πιο πιστά δεν γίνεται.

Πρώτο και βασικότερο μετά την ανάληψη του πλειοψηφικού πακέτου των μετοχών της ΠΑΕ ΟΣΦΠ, ο Βαγγέλης Μαρινάκης, ή αλλιώς ο «Βαγγέλης» πλέον για τους φίλους των ερυθρόλευκων, κατά το «ο Σωκράτης», έριξε πολύ χρήμα. Πολλές μεταγραφές το καλοκαίρι και νέοι στόχοι από Γενάρη κιόλας μήνα. Το «παιδομάζωμα» του 1996-97 που είχε γίνει τότε από τον Σωκράτη Κόκκαλη, βρίσκει μιμητή τον Ευάγγελο Μαρινάκη. Μεταγραφές από τα ξένα, αλλά και αρπαγή οποιουδήποτε παίκτη έχει τραβήξει τα βλέμματα στο ελληνικό πρωτάθλημα. Ασχέτως ποιότητας –Μανιάτης- ή αποτελέσματος –Νέμεθ.

Δεύτερον, το μπάσιμο του ιδιοκτήτη και προέδρου πλέον του Ολυμπιακού στα ΜΜΕ. Κανάλια, εφημερίδα και από όσα διαβάζουμε και διαδίκτυο. Μεγάλο ρόλο στην ομάδα και το σύστημα που έχτισε ο Σ. Κόκκαλης ήταν πάντοτε η γραμμή που περνούσαν τα φιλικά προς τον Ολυμπιακό Μέσα. Δηλαδή σχεδόν όλα τα Μέσα.

Τρίτον, οι καλές σχέσεις με τον πυρήνα του κόσμου. Ο Βαγγέλης Μαρινάκης έχει πολύ στενές και πολύ συχνές επαφές με τον οργανωμένο κόσμο των φιλάθλων του Ολυμπιακού από όσα διαβάζουμε.

Τέταρτο και σημαντικότερο. Το γερό μπάσιμο του κ. Μαρινάκη στα όργανα αποφάσεων. Δεν είναι κρυφό πλέον πως ο Ολυμπιακός παίζει μόνος του, μετά από μία αναταραχή 5-6 μηνών περίπου στο παρασκήνιο. Γεγονός που έχει γλυτώσει τον Ολυμπιακό από πολλές κακοτοπιές και φέτος. Αν σε όλα αυτά συνυπολογίσουμε και την αρκετά θετική διαιτησία υπέρ της ομάδας του, αλλά και τα αρνητικά σφυρίγματα εναντίον των μεγάλων αντιπάλων τότε μάλλον δένει το γλυκό. Όσοι ακόμα δεν έχουν ταχθεί υπέρ της αλλαγής στα ερυθρόλευκα αλλά και τα …γαλανόλευκα, το πληρώνουν ακριβά (Λάρισα), και κάποιοι άλλοι προσπαθούν έστω και την ύστατη ώρα να ανέβουν στο άρμα της νέας σελίδας του ελληνικού ποδοσφαίρου (Πανιώνιος). Πράγμα θεμιτό. Κανείς δεν μπορεί να προσάψει τίποτε σε κάποιον που κοιτάει το συμφέρον της ομάδας του.

Έτσι κάθε φίλος του Ολυμπιακού μπορεί και δικαιούται να φωνάξει στον Βαγγέλη Μαρινάκη να συνεχίσει το έργο του και απλά να περιμένει να δει αν θα έχει τα ίδια αποτελέσματα σαν άξιος διάδοχος. Εξάλλου δεν είναι εύκολο να εκθρονίσει κάποιος τον Σωκράτη Κόκκαλη από τις καρδιές των ερυθρόλευκων οπαδών. Πάντως για την ώρα μία επιβράβευση και ένα «πάμε παικταρά μου» το αξίζει ο Μαρινάκης!