Δυνατός και αδιαίρετος (;)!

Οι αδερφοί Γιαννακόπουλοι, που τόσες επιτυχίες έχουν πανηγυρίσει με τον Παναθηναϊκό, ακολούθησαν μία πολύ πετυχημένη συνταγή σε συνδυασμό με μία πολύ πετυχημένη τακτική. Η τακτική είναι να βάζεις χρήματα. Αν δεν υπάρχει χρήμα άρα και υλικά καμία συνταγή δεν πετυχαίνει με καλή θέληση και προσευχές. Τι έκαναν λοιπόν οι Γιαννακόπουλοι; Έριξαν χρήμα. Πολύ χρήμα. Γενικά. Και τι έκαναν οι Γιαννακόπουλοι την τελευταία δεκαετία για να είναι σίγουροι πως το χρήμα που ρίχνουν θα πιάσει τόπο; Μία κίνηση πολύ έξυπνη και σοφή όπως αποδεικνύεται. Έδωσαν τα κλειδιά της ομάδας μπάσκετ του Παναθηναϊκού στον υπέρ-προπονητή Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Σε έναν άνθρωπο που σε 11 χρόνια, έχει κατακτήσει 20 τίτλους με το Τριφύλλι και που και φέτος όλο και κάποια κούπα θα προσθέσει στο πλούσιο παλμαρέ του, καθώς και σε αυτό του Συλλόγου. Πετυχημένες επιλογές, κόσμος που γεμίζει για πλάκα ένα μπασκετικό γήπεδο 20.000 θέσεων, παίκτες σύμβολα του Ευρωπαϊκού και όχι μόνο μπάσκετ και ένας προπονητής, ο «Μίδας του Μπάσκετ» στην Ήπειρό μας. Απλά πράγματα. Κατανοητά και αυτονόητα. Τόσο δύσκολα που τελικά φαίνονται τόσο εύκολα και απλά.

Και όμως τα αδέρφια Γιαννακόπουλοι, κινδυνεύουν να «πέσουν» στα μάτια των σκληροπυρηνικά πιστών του Τριφυλλιού, εξαιτίας της συμμετοχής τους στα ποδοσφαιρικά δρώμενα του Συλλόγου τα τελευταία 3 χρόνια. Κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει τους Γιαννακόπουλους, από τη στιγμή μάλιστα που η οικογένεια Βαρδινογιάννη είναι μεγαλομέτοχος στην ΠΑΕ, για το 1 στα 3 της πολυμετοχικότητας. Κι όμως οι φίλοι του ΠΑΟ, ακόμα και το 0,5% των μετοχών να είχαν οι κ.κ. Γιαννακόπουλοι θα περίμενε στο ποδοσφαιρικό τμήμα επιτυχίες αν όχι μεγαλύτερες ή εφάμιλλες, τουλάχιστον μεγάλες, Ευρωπαϊκές και εγχώριες όπως αυτές του μπάσκετ. Κάτι τέτοιο δεν έχει γίνει. Οι ίδιοι αδίκησαν τον εαυτό τους με τα διάφορα φάουλ αλλά και αυτογκόλ τους στα ποδοσφαιρικά μονοπάτια των πρασίνων. Ποιος φίλος του Παναθηναϊκού να φανταζόταν πως μετοχική σύνθεση της ΠΑΕ με Γιαννακόπουλο μέσα δε θα σήμαινε αυτόματα και εκτόξευση της ομάδας. Και ξαναλέμε, δεν είναι μεγαλομέτοχοι, ούτε έχουν το απόλυτο κουμάντο όπως στο μπάσκετ. Αλλά ποιος από εσάς πιστεύει πως αν γινόταν μία εισήγηση, μία πρόταση, από τους αδερφούς Γιαννακόπουλους για την αναβάθμιση της ποδοσφαιρικής ομάδας δεν θα τύγχανε της απόλυτης υποστήριξης του κόσμου χωρίς δεύτερη κουβέντα;

Παρόλα αυτά η τακτική του «γιατί δώσαμε τόσα γι αυτόν;», «γιατί ήρθε ο άλλος», «τα λεφτά από την ΑΜΚ πίσω» και άλλα τέτοια έχουν μπερδέψει πολύ τον κόσμο. Τέτοιες ατάκες και πρακτικές είχαν και με τον Τζίγγερ. Δε χρειάζονταν Γιαννακόπουλοι μέσα στην ΠΑΕ. Να κάνουν τι; Να σιγοντάρουν την σφιχτή οικονομική πολιτική της οικογένειας Βαρδινογιάννη; Ή να εναντιώνονται σε ο,τι έχει σχέση με τη δημιουργία ενός δυνατού Συλλόγου; Δυστυχώς ακόμα ένα αγκάθι, ακόμα μία ρετσινιά που έχουν κολλήσει στο όνομά τους οι αφοί, είναι η οπαδική εφημερίδα «Πράσινη». Αλήθεια, είχε άδικο ο Βγενόπουλος όταν ρώτησε τον Παύλο, «τι ανάγκη έχεις εσύ, ο μεγαλύτερος εν ζωή παράγοντας του ΠΑΟ την εφημερίδα»;

Αυτή τη στιγμή, το μπάσκετ του Παναθηναϊκού πανηγυρίζει ακόμα μία επική πρόκριση, αν και όπως έχει πει και μία ψυχή, ο Παναθηναϊκός πανηγυρίζει μετά από κούπες, όχι προκρίσεις ή νίκες. Αυτή τη στιγμή το ποδόσφαιρο του Παναθηναϊκού στο πιο κρίσιμο σταυροδρόμι της ιστορίας του, μαζεύει τα κομμάτια του για να παίξει playoffs και να έχει τη δυνατότητα να αγωνιστεί σε προκριματικά για το Τσάμπιονς Λιγκ. Για τους παράγοντες του Συλλόγου δεν ξέρουμε αν ο Παναθηναϊκός είναι ενιαίος και αδιαίρετος. Για τους φίλους μίας ομάδας όμως είναι απίθανο να ΜΗΝ ισχύει κάτι τέτοιο. Πόσο μάλλον για τον πολυνίκη Σύλλογο του ΠΑΟ. Και πόσο μάλλον για τον απαιτητικό φίλαθλο του Τριφυλλιού, που έτσι κι αλλιώς, όποιο δάχτυλο κι αν τρυπήσει, το ίδιο θα πονέσει… Ή μήπως όχι;